بیماری لثه به التهاب و عفونت بافت‌های لثه گفته میشود که خود انواع مختلف و مراحل مختلف دارد. به طور کلی انواع بیماری لثه بر اساس شدت و گسترش به موارد زیر تقسیم میشود.
ژنژیویت
ژنژیویت به وضعیت خفیف بیماری لثه گفته میشود که بسیاری از ما دچار آن هستیم. ژنژیویت باعث آسیب دیدن بافت‌های نرم لثه که بر روی استخوان فک قرار دارند و دندان‌ها را احاطه می‌کنند، میشود اما هنوز خود استخوان فک و مکانیسم اتصال دندان‌ها تحت تأثیر قرار نگرفته اند. ژنژیویت ممکن است به صورت محلی و یا گسترده اتفاق بیفتد. علایم ژنژیویت عبارتند از قرمزی، تورم، خونریزی در هنگام لمس و یا هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن. گاهی اوقات ممکن است شیارهای عمیق بین لثه و دندان دیده شود که به آنها پاکِت گفته میشود. در ژنژیویت این پاکِت‌ها آسیبی به استخوان نمی‌زنند و به آنها پاکت‌های کاذب گفته میشود. تقریباً در تمام موارد ژنژیویت، هیچ دردی احساس نمی‌شود بنابراین معمولاً متوجه آن نمی‌شوید مگر این که چکاپ دندانپزشکی داشته باشید.
پریودنتیت مزمن
پریودنتیت وضعیت شدیدتر بیماری لثه است که در آن عفونت و التهاب، استخوان پیرامون دندان‌ها را نیز در گیر کرده و اتصال محکم دندان به استخوان را تحت تأثیر قرار داده و تخریب کرده است. طبق روال مرسوم، پریودنتیت مزمن بر اساس میزان گستردگی (محلی یا گسترده) و بر اساس شدت ( میزان از دست رفتن اتصال بافت‌ها که در عکس پرتوی ایکس قابل شناسایی است) تقسیم بندی میشود. همه موارد پریودنتیت از ژنژیویت حاصل میشود اما همه موارد ژنژیویت لزوماً به پریودنتیت تبدیل نمی‌شود. در واقع راهی برای پیش بینی این که کدام موارد ژنژیویت به پریودنتیت تبدیل می‌شوند وجود ندارد بنابراین باید تمام موارد ژنژیویت به محض شناسایی، درمان شود. علائم پریودنتیت مزمن عبارتند از قرمزی، تورم، خونریزی لثه، شیارهای عمیق بیش از پنج میلی‌متر در پیرامون دندان، تخریب استخوان، لق شدن دندان و بزرگ شدن فاصله بین دندان‌ها.
آبسه پریودنتال
آبسه پریودنتال عفونت محلی آبسه شده در بافت لثه در ناحیه پاکِت و یا انشعاب ریشه (که به محل تقسیم ریشه در دندانهای چند ریشه ای گفته میشود) است. این وضعیت می‌تواند منجر به تخریب شدن مکانیسم اتصال دندان شود. علایم این بیماری عبارتند از تورم صاف و براق در ناحیه پاکت لثه یا انشعاب ریشه، ترشحات چرکی، درد، حساسیت به ضربه، لق شدن دندان و تحلیل رفتن استخوان.
ضایعه اندو-پریو
از آنجایی که بافت‌های پالپ دندان از جمله رگهای خونی و عصب ها به بافت‌های پیرامون و پشتیبانی کننده دندان متصل هستند، گاهی اوقات عفونتی که به صورت عفونت ریشه دندان شروع میشود می‌تواند به لثه برسد و برعکس. بنابراین درمان در این موارد باید ترکیبی باشد و درمان اندودنسی و پریودنتال آن هم زمان انجام شود.
پس‌روی لثه
گاهی اوقات در نتیجه پریودنتیت، مسواک زدن سفت و خشن و یا عوامل دیگر، گردن ریشه دندان نمایان شده و بافت لثه پس‌روی می‌نماید. علایم این وضعیت عبارتند از نمایان شدن گردن دندان و بلندتر به نظر رسیدن دندان که از نظر زیبایی ناخوشایند است و حساسیت دندان به سرما و گرما. ابتدا علت اصلی پدید آمدن این مشکل باید درمان شود تا علائم بهبودی یابد.